İş yerindeki küçük odamda sekreter sandalyesi dediğimiz, sekreterler dışında herkeste bulunan, koltuğumda oturmuşum. Sol yanımda bir su şişesi. Masamda bilgisayar ve kız arkadaşımın iletisinin gelmesiyle heyecanla yerinde kıpırdanacak olan cep telefonum duruyor. Karşımda bilgisayar... 1 tane 1,5 lt'lik 1 tane de 0,5 lt'lik su şişesi ve bir de kola için kullandığım kulpu kırık bardağım...
Bir sıkıntıdır ki sormayın... Her gencin en zorlu iş bulma dönemini okul dönemim içerisinde bir kaç günde hallettim, fakat; şu an yapacak iş bulamıyorum resmen. Hani işin %80'i falan tamam, %20'sini kendime iş içinde iş arayarak geçiriyorum... Bu saçma! Bu çok saçma abi... Priapos'lar peşimden koşuyor gibi hissediyorum...
Yani ne bileyim, çok kitap okuyan fakat az roman okuyan birisiyim ve uzun zamandan sonra ilk kez beni saran bir roman buldum fakat o gereksiz Protestan Çalışma Etiği'nden dolayı kendime iş çıkarmaya uğraşıyorum! Tembellik hakkımı kullanmak ve eve gidip yaymak güzel bir seçenek aslında benim için veya ne bileyim, çıkıp bir kafede çay içerken kitabımı okumak, yeni kitap bakmak...
Ha aklıma gelmişken Cehennem'i okuyun arkadaşlar. Kitabı okumadan önce Cehennem'in ateşlerle insanları sonsuz kadar yaktığını falan düşünüyorsunuz ama okuduktan sonra o kadar incelikli işkenceler olduğunu görüyorsunuz ki... "Cehennem bu olmalı" dedirtiyor...
Ben gidip biraz daha aranayım yapılabilecek bir iş var mı diye. Belki iş konularıma ilişkin bir kaç okunacak kaynak bulurum, onu iş edinirim.
Sonra görüşürüz hayatın her köşesini farklı yerlerden röntgenlediğim dostum.
İdareten var oluşlar...
(XOXOXO diyesim geldi nerden bilmem Gossip Girl aklıma geldi, affola :S )
yavaşş:)
YanıtlaSil